การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินและเปรียบเทียบผลของสารลดภาวะเสียวฟันที่มีส่วนผสมของกลูตารัลดีไฮด์และไฮดรอกซีเอธิลเมธาครัยเลท (สารกลูมา) ต่อค่ากำลังแรงยึดแบบดึงระดับจุลภาคของเรซินคอมโพสิตต่อเนื้อฟันด้วยสารยึดติดระบบต่าง ๆ ทั้งภายหลังการยึดติดที่ 24 ชั่วโมง และภายหลังการจำลองการใช้งานด้วยการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิ โดยใช้ฟันกรามแท้ของมนุษย์ จำนวน 96 ซี่งนำมาตัด และขัดให้เรียบจนเผยเนื้อฟันด้านแก้มลึกจากผิวฟัน 1.5 มิลลิเมตร สุ่มแบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือ กลุ่มที่ไม่ใช้และใช้สารกลูมาก่อนการบูรณะฟัน สุ่มแบ่งฟันในแต่ละกลุ่มเป็น 3 กลุ่ม ก่อนการบูรณะฟันด้วยเรซินคอมโพสิต (Premise, Kerr, USA) ร่วมกับสารยึดติดดังนี้ 1. Optibond® FL (Kerr, USA) หรือ OF 2. ClearfilTM SE Bond (Kuraray, Japan) หรือ CS 3. ScotchbondTM Universal Adhesive (3M ESPE, USA) หรือ SU นำฟันตัวอย่างมาตัดเป็นชิ้นงานให้มีลักษณะเป็นแท่งสี่เหลี่ยมมีขนาด 1×1×8 มม.3 แบ่งชิ้นงาน เป็น 2 กลุ่ม โดยกลุ่มแรกนำไปทดสอบกำลังแรงยึดแบบดึงระดับจุลภาคภายหลังจากแช่น้ำ 24 ชั่วโมง และอีกกลุ่มนำไปผ่านการจำลองการใช้งานด้วยการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิระหว่าง 5 และ 55 องศาเซลเซียส จำนวน 5,000 รอบ ก่อนการทดสอบกำลังแรงยึดแบบดึงระดับจุลภาค โดยใช้เครื่องทดสอบ สากลที่ความเร็วทดสอบ 1 มม.ต่อนาที นำข้อมูลมาวิเคราะห์ความแปรปรวนสองทางและเปรียบเทียบเชิงซ้อนชนิดทูกีย์ที่ระดับนัยสำคัญ p<0.05 ผลการศึกษาพบว่าค่ากำลังแรงยึดภายหลังการใช้สารกลูมามีค่าลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติในสารยึดติดทุกระบบ โดยภายหลังการยึดติดที่ 24 ชั่วโมง พบว่า กลุ่มที่ไม่ใช้สารกลูมามีค่าแรงยึดดังนี้ OF=63.47±6.96 เมกะปาสคาล CS=64.84±7.85 เมกะปาสคาล และ SU=53.72±5.80 เมกะปาสคาล กลุ่มที่ใช้สารกลูมามีค่าแรงยึดดังนี้ OF=58.95±6.86 เมกะปาสคาล CS=47.26±5.48 เมกะปาสคาล และ SU=48.04±4.61 เมกะปาสคาล เมื่อผ่านการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิ พบว่ากลุ่มที่ไม่ใช้สารกลูมามีค่าแรงยึดดังนี้ OF=53.94±6.62 เมกะปาสคาล CS=48.76±6.99 เมกะ ปาสคาล และ SU=43.96±5.66 เมกะปาสคาล กลุ่มที่ใช้สารกลูมามีค่าแรงยึดดังนี้ OF=51.98±6.75 เมกะ ปาสคาล CS=40.27±4.83 เมกะปาสคาลและ SU=42.66±5.41 เมกะปาสคาล
สรุปว่าการใช้สารกลูมาทำให้ค่ากำลังแรงยึดของเรซินคอมโพสิตต่อเนื้อฟันมีค่าลดลง