วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิผลของ โซเดียมไฮโปคลอไรต์  ความเข้มร้อยละ  2.5  และ คลอเฮกซิดีน  ความเข้มร้อยละ  2.0  ในการกำจัดเชื้อ  Enterococcus faecalis (ATCC 29212)   โดยศึกษาในฟันแท้มนุษย์ที่มีรากเดียวจำนวน  65 ซี่  แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง  4  กลุ่ม ๆ ละ 15 ซี่  กลุ่มควบคุมบวก  4 ซี่  และกลุ่มควบคุมลบ 1 ซี่  ตัดส่วนของตัวฟันออกให้เหลือความยาวรากฟัน  12 มิลลิเมตร  ทำให้ปราศจากเชื้อ  นำฟัน  64 ซี่    (กลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมบวก)  แช่ในน้ำเลี้ยงเชื้อที่มีเชื้อ Enterococcus faecalis เป็นเวลา 14 วันจากนั้นขยายคลองรากฟันด้วยเทคนิคสเต็ปแบ็ก  ให้ได้มาสเตอร์เอพิคัลไฟล์  เท่ากับเบอร์ 40  ร่วมกับล้างด้วยน้ำยาล้างคลองรากฟัน  โดยกลุ่มที่ 1  ล้างคลองรากฟันด้วยโซเดียมไฮโปคลอไรต์   ความเข้มร้อยละ  2.0  ปริมาณ 20 มิลลิลิตร  แล้วกำจัดชั้นสเมียร์ ด้วยอีดีทีเอ  ความเข้มร้อยละ 17  ปริมาณ 10 มิลลิลิตร  และโซเดียมไฮโปคลอไรต์   ความเข้มข้นร้อยละ 5.25 ปริมาณ 10 มิลลิลิตร   กลุ่มที่ 2  ใช้น้ำยาล้างคลองรากฟันโซเดียมไฮโปคลอไรต์  ความเข้มร้อยละ 2.5 ปริมาณ 20 มิลลิลิตร  ตามด้วยน้ำเกลือ  20 มิลลิลิตร  กลุ่มที่ 3  ใช้น้ำยาล้างคลองรากฟันคลอเฮกซิดีน  ความเข้มร้อยละ  2.0  ปริมาณ 20 มิลลิลิตร  ตามด้วยน้ำเกลือ  20 มิลลิลิตร  กลุ่มที่ 4  ใช้น้ำยาล้างคลองรากฟันโซเดียมไฮโปคลอไรต์  ความเข้มร้อยละ 2.5 ปริมาณ 10 มิลลิลิตร  สลับกับน้ำยาล้างคลองรากฟัน คลอเฮกซิดีน  ความเข้มร้อยละ  2.0  ปริมาณ 10 มิลลิลิตร  ตามด้วยน้ำเกลือ  20 มิลลิลิตร  กลุ่มควบคุมบวก ล้างคลองรากฟันด้วยน้ำเกลือ 40 มิลลิลิตร  กลุ่มควบคุมลบ  ไม่ใส่เชื้อและไม่ล้างคลองรากฟัน  ตรวจสอบจำนวนเชื้อ Enterococcus faecalis   โดยใช้หัวกรอรูปกลมขนาด  ISO  012  ที่ผ่านการฆ่าเชื้อแล้ว  กรอบริเวณส่วนต้นของคลองรากฟัน นำผงฟันและหัวกรอที่ได้ใส่ในน้ำเลี้ยงเชื้อ  และเพาะเชื้อเป็นเวลา  24 ชั่วโมง ยืนยันกลุ่มเชื้อที่เกิดขึ้นว่าเป็นเชื้อ Enterococcus faecalis   โดยวิธีทางชีวเคมี  ผลการวิเคราะห์ทางสถิติแบบไค-สแควร์ พบว่าประสิทธิผลของโซเดียมไฮโปคลอไรต์  ความเข้มร้อยละ 2.5  และคลอเฮกซิดีน ความเข้มร้อยละ  2.0  ในการกำจัดเชื้อ Enterococcus faecalis   ไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ  (p > .05)  ในทุกกลุ่มการทดลอง  แต่ประสิทธิผลของโซเดียมไฮโปคลอไรต์ ความเข้มร้อยละ 2.5  และคลอเฮกซิดีน ความเข้มร้อยละ  2.0  ในทุกกลุ่มการทดลอง   สามารถกำจัดเชื้อ Enterococcus faecalis ให้ลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ  (p < .05)  เมื่อเปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุมบวก  และชั้น สเมียร์ไม่มีผลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ  (p > .05)  ต่อการกำจัดเชื้อในตัวอย่างเนื้อฟัน