วัตถุประสงค์ในการทดลองนี้ ต้องการศึกษาการตอบสนองของเซลล์เอ็นยึดปริทันต์ของมนุษย์ เมื่อกระตุ้นด้วยอินเตอร์ลิวคิน-1 เบตา หรือ ทีเอ็นเอฟ-อัลฟา เพียงลำพัง หรือในภาวะที่มีเอสโตรเจนร่วมด้วย โดยวิเคราะห์การแสดงออกของเมทริกซ์เมแทโลโปรทีเนส-1 และไนตริกออกไซด์ซินเทส-3 หลังการกระตุ้นเป็นเวลา 48 ชั่วโมงด้วยเวสเทอร์นอนาไลซิส และอาร์ที-พีซีอาร์ตามลำดับ ผลการทดลองพบว่าเอสโตรเจนโดยลำพังไม่มีผลต่อการแสดงออกของเมทริกซ์เมแทโลโปรทีเอส-1 และไนตริกออกไซด์ซินเทส-3 ในขณะที่อินเตอร์ลิวคิน-1 เบตาและทีเอ็นเอฟ-อัลฟา มีผลในการเพิ่มระดับการแสดงออกของเอนไซม์ทั้งสองชนิด และเมื่อกระตุ้นเซลล์ด้วยอินเตอร์ลิวคิน-1 เบตา หรือทีเอ็นเอฟ-อัลฟา ในภาวะที่มีเอสโตรเจนร่วมด้วย พบว่าเอสโตรเจนสามารถเสริมฤทธิ์ของอินเตอร์ลิวคิน-1 เบตา ในการเพิ่มระดับของเมทริกซ์เมแทโลโปรทีเนส-1 และ ไนตริกออกไซด์ซินเทส-3 จาก 1.3 และ 4.2 เท่าเมื่อกระตุ้นด้วยอินเตอร์ลิวคิน-1 โดยลำพัง เป็น 2.3 และ 5 เท่า เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม ในทำนองเดียวกัน ในภาวะที่มีเอสโตรเจนร่วมกับ ทีเอ็นเอฟ-อัลฟา ระดับการแสดงออกของ เมทริกซ์เมแทโลโปรทีเนส-1 และไนตริกออกไซด์ซินเทส-3 จะเพิ่มจาก 2.2 และ 1.8 เท่า เมื่อกระตุ้นด้วยทีเอ็นเอฟ-อัลฟา โดยลำพังเป็น 3.2และ 2.5 เท่า ตามลำดับ ผลการทดลองนี้แสดงว่า ระดับของเอสโตรเจนที่เพิ่มขึ้นสามารถเสริมฤทธิ์ของไซโตไคน์ที่เกี่ยวกับการอักเสบ ซึ่งอาจมีผลในการเพิ่มการทำลายของเนื้อเยื่อปริทันต์วัตถุประสงค์ในการทดลองนี้ ต้องการศึกษาการตอบสนองของเซลล์เอ็นยึดปริทันต์ของมนุษย์ เมื่อกระตุ้นด้วยอินเตอร์ลิวคิน-1 เบตา หรือ ทีเอ็นเอฟ-อัลฟา เพียงลำพัง หรือในภาวะที่มีเอสโตรเจนร่วมด้วย โดยวิเคราะห์การแสดงออกของเมทริกซ์เมแทโลโปรทีเนส-1 และไนตริกออกไซด์ซินเทส-3 หลังการกระตุ้นเป็นเวลา 48 ชั่วโมงด้วยเวสเทอร์นอนาไลซิส และอาร์ที-พีซีอาร์ตามลำดับ ผลการทดลองพบว่าเอสโตรเจนโดยลำพังไม่มีผลต่อการแสดงออกของเมทริกซ์เมแทโลโปรทีเอส-1 และไนตริกออกไซด์ซินเทส-3 ในขณะที่อินเตอร์ลิวคิน-1 เบตาและทีเอ็นเอฟ-อัลฟา มีผลในการเพิ่มระดับการแสดงออกของเอนไซม์ทั้งสองชนิด และเมื่อกระตุ้นเซลล์ด้วยอินเตอร์ลิวคิน-1 เบตา หรือทีเอ็นเอฟ-อัลฟา ในภาวะที่มีเอสโตรเจนร่วมด้วย พบว่าเอสโตรเจนสามารถเสริมฤทธิ์ของอินเตอร์ลิวคิน-1 เบตา ในการเพิ่มระดับของเมทริกซ์เมแทโลโปรทีเนส-1 และ ไนตริกออกไซด์ซินเทส-3 จาก 1.3 และ 4.2 เท่าเมื่อกระตุ้นด้วยอินเตอร์ลิวคิน-1 โดยลำพัง เป็น 2.3 และ 5 เท่า เมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม ในทำนองเดียวกัน ในภาวะที่มีเอสโตรเจนร่วมกับ ทีเอ็นเอฟ-อัลฟา ระดับการแสดงออกของ เมทริกซ์เมแทโลโปรทีเนส-1 และไนตริกออกไซด์ซินเทส-3 จะเพิ่มจาก 2.2 และ 1.8 เท่า เมื่อกระตุ้นด้วยทีเอ็นเอฟ-อัลฟา โดยลำพังเป็น 3.2และ 2.5 เท่า ตามลำดับ ผลการทดลองนี้แสดงว่า ระดับของเอสโตรเจนที่เพิ่มขึ้นสามารถเสริมฤทธิ์ของไซโตไคน์ที่เกี่ยวกับการอักเสบ ซึ่งอาจมีผลในการเพิ่มการทำลายของเนื้อเยื่อปริทันต์