การรักษาผู้ป่วยที่มีฟันสึกจำเป็นต้องทำการบูรณะแต่มีระยะสบฟันไม่เพียงพอ ถือเป็นเรื่องท้าทายสำหรับทันตแพทย์ในการตรวจวินิจฉัย การวางแผนการรักษา รวมถึงการเลือกใช้วัสดุในการบูรณะ รายงานผู้ป่วยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อแสดงการตรวจวินิจฉัยและการวางแผนรักษาผู้ป่วยที่มีฟันกรามล่างสึก จำเป็นต้องได้รับการบูรณะหลายตำแหน่ง แต่มีระยะสบฟันไม่เพียงพอต่อวัสดุบูรณะ จึงต้องเพิ่มระยะสบฟันของผู้ป่วย โดยผู้ป่วยรายนี้เพิ่มระยะสบฟันโดยการเพิ่มมิติแนวดิ่งขณะสบฟันด้วยการบูรณะแบบฟื้นฟูสภาพช่องปากในฟันล่าง ถึงแม้ว่าจากการตรวจวินิจฉัยจะไม่พบว่าผู้ป่วยมีการสูญเสียมิติแนวดิ่งขณะสบฟันก็ตาม ทำการบูรณะฟันกรามล่างด้วยวัสดุบูรณะเซรามิกประเภทแคด-แคม และบูรณะด้วยไดเร็คท์เรซินคอมโพสิตในฟันกรามน้อยและฟันหน้า จากนั้นทำการติดตามผลเป็นเวลา 6 เดือน พบว่าวัสดุบูรณะอยู่ในสภาพดี และผู้ป่วยสามารถใช้งานได้ดี การทำการรักษาโดยการเพิ่มมิติแนวดิ่งขณะสบฟันด้วยการบูรณะแบบฟื้นฟูสภาพช่องปาก โดยใช้วัสดุบูรณะเซรามิกประเภทแคด-แคมและไดเร็คท์เรซินคอมโพสิตซึ่งเป็นวัสดุที่มีความสวยงามและความแข็งแรงที่ยอมรับได้ ถือเป็นอีกทางเลือกหนึ่งในการรักษาผู้ป่วยที่มีฟันสึกเป็นจำนวนมาก