การทดสอบการยึดติดในกายเป็นการวัดที่มีคุณค่าสำหรับการประเมินประสิทธิผล ของสารยึดฟันเทียม การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาแรงยึดติดที่ได้จากการใช้สารยึด- ฟันเทียมชนิดผง เพสท์ และเจล การทดสอบทำตามวิธีพีไอ-3 การวิเคราะห์ทางสถิติใช้การ วิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียวและเปรียบเทียบเชิงซ้อนด้วยวิธีดันเนตที-3 ที่ระดับ ความเชื่อมั่นร้อยละ 95.0 ผลลัพธ์แสดงให้เห็นว่า ค่าแรงยึดติดของแผ่นด้านเพดานปาก เรซินอะคริลิกในภาวะปกติที่ไม่ใช้สารยึด คือ 9.9±0.6 นิวตัน การใช้สารยึดฟันเทียมทำให้ แรงยึดติดมีค่าเพิ่มสูงขึ้น โดยค่าแรงยึดติดภายหลังใส่ทันทีของเจลมีค่าสูงกว่าชนิดผงและ เพสท์อย่างมีนัยสำคัญ เมื่อใส่นานขึ้นแรงยึดติดของเพสท์มีค่าเพิ่มขึ้นขณะที่เจลมีค่าลดต่ำ ลงอย่างต่อเนื่อง เมื่อสวมใส่ไปนาน 2 ชั่วโมง เพสท์ให้แรงยึดติดสูงสุดและแตกต่างจาก ชนิดอื่นอย่างมีนัยสำคัญ ขณะที่แรงยึดติดของเจล (คาร์บอพอล คาร์บอกซิเมทิลเซลลูโลส และกัมทรากาแคนท์) และผง 1 ชนิด มีค่าใกล้เคียงกับในภาวะปกติ ด้วยข้อจำกัดของการ ศึกษาสามารถสรุปได้ว่า แผ่นด้านเพดานปากเรซินอะคริลิกที่มีความแนบสนิทสามารถยยึด ติดกับเนื้อเยื่อได้โดยไม่ต้องใช้สารยึด สารยึดชนิดเจลสามารถเพิ่มแรงยึดติดได้ทันทีถึง 3-4 เท่า แต่มีการลดลงอย่างต่อเนื่องและมีค่าใกล้เคียงกับภาวะปกติภายใน 2 ชั่วโมง แรงยึดติดที่ ได้จากสารยึดชนิดเพสท์มีค่าเพิ่มสูงขึ้นตามระยะเวลาที่ใส่ และการเพิ่มขึ้นของแรงยึดติด จากสารยึดชนิดผงต่ำกว่าเพสท์