การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบผลในการป้องกันการสูญเสียผิวเคลือบฟันและความแข็งผิวระดับจุลภาคของ
ผิวเคลือบฟันที่ใช้ยาลดกรดและสารส่งเสริมการคืนกลับแร่ธาตุสู่ผิวฟันเมื่อผิวเคลือบฟันสัมผัสกับกรดไฮโดรคลอริก ทำการศึกษาในห้องปฏิบัติ
การโดยใช้ฟันกรามน้อยของมนุษย์จำนวน 60 ซี่ ขัดให้ได้ผิวเคลือบฟันด้านใกล้แก้มที่เรียบแบน วัดความแข็งระดับจุลภาคก่อนการทดลอง
แบ่งกลุ่มทดลองอย่างสุ่มออกเป็น 3 กลุ่ม กลุ่มละ 20 ซี่ ตามสารที่ใช้ในการทดสอบ ได้แก่ ยาลดกรด สารส่งเสริมการคืนกลับแร่ธาตุสู่ผิวฟัน
และกลุ่มควบคุม จำลองการสึกกร่อนโดยแช่ชิ้นตัวอย่างในสารละลายกรดไฮโดรคลอริกเป็นเวลา 2 นาที จากนั้นนำไปแช่ในยาลดกรดเป็นเวลา
2 นาที หรือทาสารส่งเสริมการคืนกลับแร่ธาตุสู่ผิวฟันเป็นเวลา 3 นาทีตามแต่ละกลุ่มทดลอง และแช่ในน้ำลายเทียมต่อจนครบ 24 ชั่วโมง
ทำซ้ำตามกระบวนการเดิมเป็นจำนวน 5 รอบ นำชิ้นตัวอย่างมาวัดความแข็งระดับจุลภาคหลังการทดลอง และทดสอบปริมาตรการสูญเสีย
ผิวเคลือบฟัน วิเคราะห์ผลทางสถิติโดยกำหนดระดับนัยสำคัญที่ร้อยละ 95 เปรียบเทียบความแตกต่างของความแข็งผิวก่อนและหลัง
การทดลองในแต่ละกลุ่มด้วยสถิติแพร์ทีเทส เปรียบเทียบความแตกต่างของความแข็งผิวหลังการทดลองระหว่างกลุ่มด้วยสถิติวิเคราะห์
ความแปรปรวนชนิดเวลซ์และทดสอบความแตกต่างระหว่างค่าเฉลี่ยรายคู่ด้วยวิธีของเกมส์ โฮเวลล์ เปรียบเทียบความแตกต่างของปริมาตร
การสูญเสียผิวเคลือบฟันระหว่างกลุ่มด้วยสถิติวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและทดสอบความแตกต่างระหว่างค่าเฉลี่ยรายคู่ด้วยการ
เปรียบเทียบเชิงซ้อนชนิดทูคี ผลการทดลองพบว่าทุกกลุ่มมีความแข็งผิวหลังการทดลองลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.01) กลุ่มยาลดกรดและ
กลุ่มสารส่งเสริมการคืนกลับแร่ธาตุสู่ผิวฟันมีความแข็งผิวมากกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญ (p=0.001 และ 0.003 ตามลำดับ) และมี
ปริมาตรการสูญเสียผิวเคลือบฟันน้อยกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญ (p<0.001 และ 0.006 ตามลำดับ) โดยกลุ่มยาลดกรดและสารส่งเสริม
การคืนกลับแร่ธาตุสู่ผิวฟันมีความแข็งผิวหลังการทดลองและปริมาตรการสูญเสียผิวเคลือบฟันไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ จากผลการทดลอง
สามารถสรุปได้ว่ายาลดกรดมีประสิทธิภาพในการป้องกันการสูญเสียผิวเคลือบฟันและฟันมีความแข็งผิวไม่แตกต่างจากการใช้สารส่งเสริม
การคืนกลับแร่ธาตุสู่ผิวฟันเมื่อสัมผัสกับกรดไฮโดรคลอริก